Ηταν το κεντρικό πρόσωπο της προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα κατά την περίοδο των ευρωεκλογών. Σε μια κοινωνία, που ακόμη θεωρεί τους ανθρώπους με αναπηρίες ανίκανους να προσφέρουν και να συμμετέχουν στα κοινά, το γεγονός ότι βρέθηκε στο προσκήνιο διεκδικώντας μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο, αποτέλεσε είδηση. Ο λόγος για τον 34χρονο ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Στέλιο Κυμπουρόπουλο, ο οποίος από το νέο βήμα του καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να προωθήσει τα συμφέροντα της νέας γενιάς, της τρίτης ηλικίας, ενώ συνεχίζει τους αγώνες του για την πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες.   

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας «χτένισε» τη χώρα του απ’ άκρη σ΄ άκρη προκειμένου να βρεθεί δίπλα στους ανθρώπους κάθε ηλικίας και τάξης. Το ίδιο συνεχίζει να κάνει και σήμερα, παρά το γεγονός ότι μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου.  Τις μέρες που επιστρέφει στην Ελλάδα, ταξιδεύει σε άλλες πόλεις, διότι θεωρεί πως πρέπει να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που τον τίμησαν με την ψήφο τους. 

Δεν δέχθηκε ποτέ να μπει ποτέ εμπόδιο η όποια δυσκολία στη μετακίνηση του. «Πρέπει να είμαι εκεί. Δίπλα τους», λέει. 
Παρά τις επιθέσεις που δέχθηκε και τους χαρακτηρισμούς της «γλάστρας», κατάφερε να αναδειχθεί πρώτος σε σταυρούς προτίμησης μεταξύ όλων των υποψηφίων, όλων των κομμάτων, υπερπηδώντας άλλο ένα εμπόδιο σε όσα κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του.  

Όντας καθηλωμένος σε τροχοκάθισμα σχεδόν για όλη του τη ζωή αφότου διαγνώστηκε με νωτιαία μυϊκή ατροφία, η οποία του προκάλεσε σοβαρή κινητική αναπηρία, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος γνωρίζει από πρώτο χέρι τόσο τα πρακτικά όσο και τα κοινωνικά εμπόδια σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Γνωρίζει επίσης πολύ καλά την ανάγκη ύπαρξης των ατόμων με αναπηρίες μέσα από την ανεξάρτητη διαβίωση γι’ αυτό και το 2014 συνίδρυσε τον πρώτο ελληνικό οργανισμό για την ανεξάρτητη διαβίωση i-Living. 

Στόχος του από τότε, η φιλοσοφία της ανεξάρτητης διαβίωσης να γίνει πραγματικότητα, μέσω της δημιουργίας προσβάσιμου περιβάλλοντος ανάλογα με την καθημερινότητα του ατόμου με αναπηρία. Άλλωστε για τον ίδιο η ιδιότητα της αναπηρίας του δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να υπερισχύσει ποτέ της καθημερινότητας του και γι’ αυτό παλεύει. Να δείξει πρώτα πως οι ανάπηροι είναι πρώτα άνθρωποι και μετά ανάπηροι. Αν το καταφέρει θα είναι ευτυχής. Δεν ήταν λίγες οι φορές, κατά τη συνομιλία μας, στις οποίες ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος τόνισε την ανάγκη, μέσα από τη δική του εμπειρία, να αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία τους ανάπηρους πρώτα ως ανθρώπους και μετά να κοιτάζουμε την ιδιότητα της αναπηρίας.  

Ο ίδιος δεν έχει βιώσει ούτε bullying, ούτε ρατσισμό. Ίσως και να του συνέβη αλλά από τη στιγμή που δεν το αντιλήφθηκε, δεν τον απασχόλησε και δεν το κατέγραψε, το θεωρεί ως μη γενόμενο. Άλλωστε από πολύ νωρίς γνώριζε την προσωπική του κατεύθυνση η οποία δεν ήταν άλλη από την αγάπη προς τον άνθρωπο, όπως αποδεικνύει και η πορεία του. Δεν επιδιώκει να γίνει ένας άνθρωπος- πρότυπο παρά το γεγονός ότι πολλοί διερωτούνται για την πορεία του. Για τον ίδιο δεν έχει σημασία. 

Ομολογεί πως ίσως να στάθηκε τυχερός γιατί είχε τη στήριξη της οικογένειας του, ιδιαίτερα σε ηθικό επίπεδο. Η στήριξη αυτή πάντα του φώναζε «προχώρα»! Στην πορεία συνάντησε καθηγητές που πίστεψαν στον ίδιο και στη θέληση του για να συνεχίσει. Δεν αποδίδει την πορεία του μόνο στην τύχη αλλά και στην προσωπικότητα του, στη θέληση του και στο όνειρο.  

Τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, τον συναντήσαμε στην πτήση από την Αθήνα για Στρασβούργο κατά τη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον μήνα Ιανουάριο. Πτήση πολύ πρωινή και ίσως λίγο δυσκολότερη για όλους λόγω της ώρας. Αργότερα τον συναντήσαμε στο αεροδρόμιο του Στρασβούργου μαζί με τους συνεργάτες του. Το ίδιο πλατύ χαμόγελο και με εμφανή την όρεξη για ζωή και στις δύο περιπτώσεις. Ασυναίσθητα το βλέμμα πέφτει πάνω του και δημιουργούνται ερωτήματα. Πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου που μετακινείται σε τροχοκάθισμα και ειδικότερα ενός ευρωβουλευτή που καλείται να ταξιδεύει αεροπορικώς τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα; Οι πολύ συχνές μετακινήσεις για κάθε ευρωβουλευτή είναι δεδομένες. Για τον ίδιο διαφέρει απλώς η συνθήκη των μετακινήσεων του λόγω του τροχοκαθίσματος, διότι χρειάζεται τους βοηθούς του. Δεν αποτελεί όμως εμπόδιο. 

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ  

Κινούμενος μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου, ο Στέλιος Κυμπορόπολος διαπίστωσε πως το Στρασβούργο είναι περισσότερο λειτουργική και προσβάσιμη πόλη από τις Βρυξέλλες για ένα άτομο το οποίο κινείται σε τροχοκάθισμα. Η μετακίνηση στην πόλη αλλά και η πρόσβαση στα μαγαζιά είναι καλύτερη λόγω της νομοθεσίας που ψηφίστηκε το 2015 στη Γαλλία. 

Οι μαγαζάτορες προσαρμόστηκαν στη νομοθεσία και τοποθέτησαν ράμπες. Από την άλλη, στο Βέλγιο συχνά τα αναπηρικά κινήματα διαδηλώνουν αναζητώντας λύση στα προβλήματα πρόσβασης. «Τα πράγματα στο Ευρωκοινοβούλιο σίγουρα είναι ιδανικά διότι προσβασιμότητα υπάρχει και έχω επίσης τους προσωπικούς μου βοηθούς τους οποίους πληρώνει το Ευρωκοινοβούλιο. Έξω από εδώ είναι το θέμα. Η ανάγκη της προσβασιμότητας είναι πάγια και δεδομένη για όλες τις χώρες. Άλλες το εφαρμόζουν, άλλες δεν το έχουν καν όπως η Ελλάδα και η Κύπρος», σχολιάζει.  

«Η Ευρώπη μπορεί να κάνει πολλά για τα 570 εκατομμύρια πολίτες της» 

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν παράγεται έργο στο Ευρωκοινοβούλιο, υπογραμμίζει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Η Ευρώπη μπορεί να κάνει πολλά για τους πολίτες της. «Παράγουμε έργο και πολιτική που σύντομα ή μακροπρόθεσμα, αργά ή γρήγορα, θα επηρεάσει την καθημερινότητα όλων μας. Δεν είναι φούσκα. Αυτό όμως που ισχύει είναι ότι πρέπει και οι πολίτες να παρακολουθούμε το έργο που γίνεται εδώ πέρα, να είμαστε ενήμεροι. Αυτό είναι βέβαια και μια ευθύνη δικιά σας, των δημοσιογράφων. Πρέπει να έρχεστε περισσότερο σε επαφή με το τι γίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και όχι μόνο τι κάνει η Ευρώπη σε σχέση με την Τουρκία, που κάνει. Aυτό που λείπει και πρέπει να γίνει είναι να παίρνονται πιο κεντρικά οι αποφάσεις και να μην υπάρχει η δυνατότητα διμερών και τριμερών αποφάσεων και σχέσεων. Να μην λέω ως Ευρώπη όχι και να έρχεται μετά η Γαλλία, η Γερμανία ή η Ισπανία και να αναιρούν» σημειώνει.   

«Ν’ αλλάξει η νοοτροπία μας για τα ΑμεΑ» 

Όσα και να γίνουν σε θέματα προσβασιμότητας των ΑμεΑ, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία των πολιτών απέναντι στους ανάπηρους, πως μπορούν να έχουν μια ζωή όπως όλοι οι υπόλοιποι, είναι σαν να μην κάναμε τίποτα, τονίζει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας, προσθέτει, υπογραμμίζοντας πως όσα πρόστιμα και να επιβληθούν, για παράδειγμα σε όσους μη δικαιούχους καταλαμβάνουν θέση αναπήρων σε χώρους στάθμευσης, αν δεν κατανοήσουν πως δυσκολεύουν τη ζωή όσων διακινούνται με τροχοκάθισμα, δεν θα δούμε την αλλαγή. Ας μην φθονούν τους ανθρώπους με τις «προνομιακές» θέσεις στάθμευσης.

Η αλλαγή νοοτροπίας, όπως είπε, μπορεί να αλλάξει με καλύτερη πληροφόρηση, ενημέρωση και βελτίωση της προσβασιμότητας από πλευράς του κράτους. Ακόμα και ένα μικρό σκαλοπατάκι για έναν ανάπηρο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «ε και τι έγινε». Είναι πρόβλημα. Αν καταφέρουμε να αλλάξουμε τις νοοτροπίες του «ε και τι έγινε» τότε θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. 

Όντας επίσης και ένας από τους νεότερους ηλικιακά ευρωβουλευτές, τονίζει πως οι νέοι άνθρωποι με αναπηρία δεν πρέπει να μένουν ποτέ πίσω. Θα πρέπει να έχουν ενεργό ρόλο. Άλλωστε, όλοι είμαστε ικανοί να προσφέρουμε στην κοινωνία, όλοι μπορούμε αρκεί να παρέχονται τα κατάλληλα εργαλεία. 

Η αγάπη του για τον άνθρωπο και τη «λειτουργία του» οδήγησε τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2003 από την οποία αποφοίτησε το 2012 με άριστα. Παρέμεινε στην Ελλάδα και το 2014 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας και στην Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών.

Από το 2013 μέχρι και το 2015 έτυχε μετεκπαίδευσης σε ζητήματα ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Το 2016 απέκτησε ειδικότητα στην ψυχιατρική και μέχρι την εκλογή του στο αξίωμα του ευρωβουλευτή εργάστηκε στο Β’ στο ΠΓΝ ΑΤΤΙΚΟΝ.

Δεν θα μπορούσαμε να μη διερωτηθούμε τι τον οδήγησε στην επιλογή της ειδικότητας στην ψυχιατρική, με τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο να μας απαντά ότι τον τράβηξε η επικοινωνία με τον άνθρωπο αλλά και οι προκλήσεις που εμπερικλείει.

«Το σχολικό θρανίο έχει πεθάνει»

«Πολλά πρέπει να αλλάξουμε στο σύστημα παιδείας μας», δηλώνει. «Θεωρώ ότι το ιδανικό σχολείο θα πρέπει να φύγει τα θρανία και να φέρει κοντά τους ανθρώπους. Να προωθήσει την ομαδικότητα και τη συμμετοχή. Οι μαθητές μας σήμερα θα πρέπει να παίρνουν τις βασικές γνώσεις με άλλους τρόπους. 

Το σχολικό θρανίο έχει πεθάνει. Έχει ξεπεραστεί προ πολλού. Οι νέοι άνθρωποι τρέχουν με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από έναν δάσκαλο. Είναι σημαντικό να αναπτύξουμε τις προσωπικές και κοινωνικές δεξιότητες και να εξαλείψουμε τις συνθήκες που δημιουργούν “ειδικές” καταστάσεις. Τα ειδικά σχολεία και η ειδική εκπαίδευση. Γενική εκπαίδευση, γενική υγεία. Για όλους. Να δημιουργήσουμε εκείνη τη νοοτροπία που η κοινωνία θα ενσωματώσει πλήρως τα άτομα με αναπηρίες χωρίς φόβο και αποκλεισμό. 

Οι βιολογίες, οι χημείες και τα μαθηματικά είναι στο χέρι μας μέσω του κινητού μας. Αυτό που πρέπει να μάθουμε είναι η διαλογή της χρήσιμης από την άχρηστη πληροφορία. Να μάθουμε να εκτιμάμε τον άνθρωπο. Να μάθουμε να συμμετέχουμε σε δημοκρατικές διαδικασίες ελευθερίας και αλληλοσεβασμου» αναφέρει. 

ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΜΥΑΛΑ ΔΕΝ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ

Ένα σκηνικό τεράστιας και χαώδους γραφειοκρατίας χαρακτηρίζει την Ελλάδα και αυτό δυσχεραίνει πολύ την κατάσταση για να αλλάξεις πράγματα. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι η ανυπαρξία συστήματος καταγραφής και ταυτοποίησης ανάπηρων προσώπων, κατάσταση που δεν είναι πολύ διαφορετική στην Κύπρο. Ωστόσο ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος δεν αλλάζει την Ελλάδα, τον τόπο, τον χώρο και τους ανθρώπους της. Δεν θα έφευγε ποτέ μακριά από την Ελλάδα.

Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται μεταξύ Ελλάδας, Βρυξελλών και Στρασβούργου, δεν νιώθει πως έχει φύγει. Αυτό που θα ήθελε, όμως, είναι να υπάρξουν δουλειές με πραγματικές αμοιβές στους νέους επιστήμονες. Δυστυχώς, όπως σημειώνει, στην Ελλάδα υπάρχουν αξιόλογα μυαλά τα οποία δεν αμείβονται όπως πρέπει. «Αυτή την περίοδο τρέχουμε μια νέα καμπάνια, το ReBrain Greece, και θεωρώ πως σήμερα μπορούμε να θέσουμε πια τις βάσεις έτσι ώστε αύριο να έρθουν πίσω οι νέοι που έφυγαν. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι απλό, αλλά μπορεί να γίνει.

Με κριτήρια και όρους που θα θεσπιστούν, ο ικανός νέος που κάποια στιγμή στη ζωή του άφησε λίγο τη ζωή του γιατί ήθελε να επενδύσει στην επιστήμη του, και τώρα θέλει να επιστρέψει, να μπορεί να το κάνει. Πρέπει όμως να δημιουργηθεί η βάση για να επιστρέψει. Σε μια κοινωνία όλοι χρειαζόμαστε. Πρέπει εντούτοις να αμειβόμαστε γιατί κάποιοι αφιέρωσαν ατελείωτες εργατοώρες για να πετύχουν και να βρεθούν εκεί που βρίσκονται σήμερα».

Κλείνοντας, αυτό που σημειώνει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, είναι ότι η ηθική ικανοποίηση, μετά το πέρας της θητείας του στην Ευρωβουλή, θα είναι αν έχει πει 100 πράγματα, ακούστηκαν τα 20, πέρασαν τα 2, το ένα να φέρει την υπογραφή του Στέλιου Κυμπουρόπουλου και να φέρει αλλαγή και καλό στη ζωή των ανθρώπων.

Πηγή: www.philenews.com

• Ετικέτες ΑΜΕΑ, Στέλιος Κυμπουρόπουλος