Η (νόσος) Covid-19 έχει κερδίσει πλέον τον τίτλο της πιο φονικής και ταχύτερα εξελισσόμενης πανδημίας από την Ισπανική Γρίπη του 1918 με τον αριθμό των νεκρών να υπερβαίνουν τις 500.000 και τις περιπτώσεις μόλυνσης να έχουν σπάσει το φράγμα των 10 εκατομμυρίων. Κατά τον αιώνα που χωρίζει τις δύο πανδημίες ο κόσμος ήρθε αντιμέτωπος και με άλλους καταστροφικούς ιούς όπως ο Ebola και ο SARS, όπως και αρκετές επιδημίες γρίπης. Αν και αυτές οι εμπειρίες δεν μπορούν να απαντήσουν σε ερωτήματα, όπως το πότε θα είναι διαθέσιμο ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο για τον νέο κορωνοϊό, προσφέρουν σημαντικά μαθήματα για το πώς τέτοιοι ιοί εξαπλώνονται και ορισμένες φορές αντεπιτίθενται σε δεύτερο ή και τρίτο κύμα.
Αυτό το διάστημα τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ραγδαία εξάπλωση σε χώρες όπως η Βραζιλία και το Μεξικό (όπου μάλιστα ο πραγματικός αριθμός των μολύνσεων εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού τα διαγνωστικά τεστ είναι λίγα), αύξηση των κρουσμάτων σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ και επανεμφάνιση στην ΝΑ Ασία. Σήμερα έχουμε περίπου 150.000 νέα κρούσματα ημερησίως ανά τον πλανήτη, ενώ κατά την κορύφωση της πανδημίας είχαμε 7.000 θανάτους ημερησίως, σύμφωνα με στοιχεία του Johns Hopkins, που επικαλείται το Bloomberg.
Oι επιδημίες μεταδοτικών ασθενειών λαμβάνουν διαφορετικά σχήματα και ποικίλες διαστάσεις. Ορισμένες, όπως η ελονοσία, συνεχίζουν να εξαπλώνονται σε ορισμένα μέρη του πλανήτη επί αιώνες, πάρα τα αποτελεσματικά μέσα, που υπάρχουν για τον έλεγχό τους. Άλλες, όπως ο SARS, ξεσπούν απότομα και επιθετικά, αλλά τίθενται υπό έλεγχο μέσα σε λίγους μήνες. Ασθένειες πάλι όπως η ιλαρά θα μπορούσαν να έχουν εξαφανιστεί, αλλά κάνουν δυναμική επανεμφάνιση χάρη στο αντι-εμβολιαστικό κίνημα.
Ας δούμε όμως τα στοιχεία για ορισμένες πανδημίες που συγκέντρωσε το Bloomberg.
2003- Κορωνοϊός SARS
Τουλάχιστον 700 άνθρωποι παγκοσμίως έχασαν τη ζωή τους από το SARS. Ακόμη όμως και στην κορύφωση της εξάπλωσής του οι θάνατοι δεν ξεπέρασαν τους 20 ημερησίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Έτσι παρέμεινε στα όρια της επιδημίας και δεν κηρύχθηκε πανδημία. Τότε η Κίνα είχε καθυστερήσει να αντιδράσει, ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τελικά την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να θέσει γρήγορα υπό έλεγχο τον ιό. Εκείνη η εμπειρία οδήγησε τις κινεζικές αρχές στο να αντιδράσουν νωρίτερα και πιο αποφασιστικά αυτή τη φορά, αν και πάλι υπήρξε απροθυμία αρχικά να αναγνωρίσουν την παρουσία του νέου κορωνοϊού.
2009 Πανδημία της γρίπης H1N1
Τουλάχιστον 18.000 άνθρωποι παγκοσμίως έχασαν τη ζωή τους από τον H1N1. Στην κορύφωση της πανδημίας είχαμε περίπου 170 θανάτους ημερησίως. Οι ιοί της γρίπης τείνουν να μεταλλάσσονται και να εξελίσσονται και έτσι συνιστούν μία διαρκή πρόκληση για τα υγειονομικά συστήματα και το ανοσοποιητικό μας. Το 2009 ο H1N1 έκανε την εμφάνισή του τον Απρίλιο και έως τον Ιούνιο είχε εξαπλωθεί σε τουλάχιστον 74 χώρες.
1918 Ισπανική γρίπη
Τουλάχιστον 50 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους παγκοσμίως, όπως υπολογίζεται. Κατά την κορύφωση της πανδημίας είχαμε περί τους 2.100 θανάτους ημερησίως. Πρόκειται για την πιο φονική πανδημία στην σύγχρονη ιστορία. Παρά το όνομά της πιθανότατα η πηγή της ήταν στις ΗΠΑ και όχι στην Ισπανία. Εκτιμάται ότι μεταδόθηκε την άνοιξη εκείνου του έτους από τα πτηνά στους ανθρώπους και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος βεβαίως βοήθησε στην ταχύτατη εξάπλωσή της. Αν και 16 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο μέτωπο του πολέμου, τα θύματα της γρίπης ήταν πολύ περισσότερα. Σε ορισμένα μέρη του πλανήτη μάλιστα το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήταν πιο θανατηφόρο από το πρώτο, πιθανότατα λόγω της μετάλαξης του ιού.
Πηγή: naftemporiki.gr
Αφήστε μια απάντηση