Προβλήματα Προσβασιμότητας ΑμεΑ. Στις μέρες μας αποτελεί συχνό φαινόμενο άτομα με αναπηρία να αντιμετωπίζουν προβλήματα προσβασιμότητας σε υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά. Αρχικά, παρατηρείται συνεχώς στους δρόμους και κυρίως στα πεζοδρόμια να εμποδίζεται η μετακίνηση αναπηρικών αμαξιδίων.

Τα άτομα με προβλήματα όρασης αντιμετωπίζουν δυσκολίες εξαιτίας της στάθμευσης οχημάτων. Ο οδηγός όδευσης τυφλών, ο οποίος διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διευκόλυνση μετακίνησης τυφλών,καθίσταται πολλές φορές απροσπέλαστος. Έτσι, τα άτομα που έχουν προβλήματα όρασης αδυνατούν να κινηθούν με ευκολία και να χρήζουν βοηθείας. Ένα επιπλέον πρόβλημα προσβασιμότητας που παρατηρείται είναι πως οι ράμπες για ΑμεΑ άλλοτε δεν υπάρχουν, άλλοτε καταλαμβάνονται από αυτοκίνητα ή μοτοσικλέτες και άλλοτε καθίστανται επικίνδυνες. Είναι γεγονός πως δεν ανακατασκευάστηκαν όταν είχαν υποστεί κάποια ζημιά.

Επιπλέον, η μετακίνησή των ατόμων αυτών με μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Διαπιστώνεται πως δεν χρησιμοποιούνται οι πτυσσόμενες χειροκίνητες ράμπες. Επιπλέον, λόγω του συνωστισμού που υπάρχει συνεχώς στα λεωφορεία δεν παραχωρείται χώρος στα άτομα με αναπηρικά αμαξίδια.

Βεβαίως, αντιλαμβανόμαστε πως η ατομική αυτονομία και η ανεξαρτησία είναι ιδιαίτερα σημαντική. Τα άτομα με αναπηρία απαλλάσσονται από τη συνοδεία ανθρώπων, με αποτέλεσμα να νιώθουν ελεύθεροι. Έτσι, καθίσταται  επιτακτική η ανάγκη η διαφύλαξη της ασφάλειας και της αυτονομίας αυτών των ατόμων. Ας μην ξεχνάμε πως τα άτομα αυτά αποτελούν μέλη της ίδιας κοινωνίας.

Προβλήματα στο σχολικό περιβάλλον

Σε ένα σχολικό περιβάλλον δεν είναι εξίσου λίγα τα προβλήματα προσβασιμότητας που αντιμετωπίζουν παιδιά με αναπηρία. Πρώτα από όλα, το σχολικό οικοδόμημα στερείται κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής. Αυτό αποτελεί εμπόδιο στην ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση των παιδιών. Υπάρχουν περιπτώσεις που γνωρίζουμε όλοι, τα παιδιά να μην μπορούν να κινηθούν και στους πάνω ορόφους. Η πρόσβαση των παιδιών με αναπηρία σε όλους τους χώρους του σχολείου είναι δικαίωμα και δεν καθίσταται χρονοβόρα διαδικασία. Επίσης, η νοηματική γλώσσα δεν προτείνεται πουθενά και σε κανένα εκπαιδευτικό πλαίσιο. Μα πόσο πιο ευκολότερα θα αναπτύσσονταν σχέσεις μεταξύ των παιδιών με ακουστική αναπηρία και υπόλοιπων παιδιών αν υπήρχε μια στοιχειώδη μάθηση και επαφή της νοηματικής γλώσσας; Πόσα παιδιά μένουν στο περιθώριο γιατί δεν καταβάλλονται προσπάθειες από μέρους του κράτους για να περιορίσουν αυτό το πρόβλημα της επικοινωνίας, αλλά αντίθετα ενισχύουν το χάσμα;

Συνεκπαίδευση

Ακόμη, να σημειωθεί πως το 1985 διατυπώθηκε για πρώτη φορά ο όρος  συνεκπαίδευση. Η συνεκπαίδευση υποστηρίζει τη ένταξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σε τάξεις του γενικού σχολείου. Φυσικά, με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η ισότητα. Αδιαμφισβήτητα η φοίτηση σε ένα διαφορετικό σχολικό περιβάλλον προκαλεί συναισθήματα απογοήτευσης και θλίψης. Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες έχουν ανάγκη για αλληλεπίδραση και συναναστροφή με παιδιά, όχι μόνο όμοιά τους, καλλιεργώντας έτσι το σεβασμό στη διαφορετικότητα. Πάραυτα, είναι γνωστό πως η συνεκπαίδευση ή συνδιδασκαλία προϋποθέτει κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, εξειδικευμένη επιμόρφωση των δασκάλων και καθηγητών, τροποποίηση των σχολικών βιβλίων, αλλαγές στο αναλυτικό πρόγραμμα κ.α. Όμως, ανεξάρτητα αν το κράτος μπορεί να προβεί σε κατάλληλες ενέργειες για να υποστηρίξει αυτό το εγχείρημα που ονομάζεται «Σχολείο για όλους», αξίζει ο κάθε πολίτης να αναγνωρίσει τη σημαντικότητα της συμπερίληψης και κοινωνικής ενσωμάτωσης, αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία της αποδοχής της διαφορετικότητας.

Δράση Ενημέρωσης για τα ζητήματα Προσβασιμότητας στη Θεσσαλονίκη

Επισημαίνεται όμως πως σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας πραγματοποιούνται εκδηλώσεις αποσκοπώντας στην ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση των πολιτών για τα προβλήματα προσβασιμότητας που αντιμετωπίζουν καθημερινά άτομα με αναπηρία. Πιο συγκεκριμένα, την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη μία κοινωνική δράση με τη συμβολή της Κοινωνικής Οργάνωσης «Μαζί για την Οικογένεια και το Παιδί». Συμμετέχοντες θα βίωναν τα προβλήματα προσβασιμότητας στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Είναι προβλήματα ατόμων που κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια και ατόμων που έχουν οπτική αναπηρία. Ακόμη, θα είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε βιωματικά παιχνίδια αναδεικνύοντας έτσι τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, οι οποίοι φέρουν όμως και κοινά χαρακτηριστικά. Επίσης, θα παρακολουθούσαν ταινίες μικρού μήκους με θέμα το σύνδρομο Down και τον αυτισμό. Με τρυφερές εικόνες, ανέδειξαν τη σημασία της ομαδικότητας και τα θαύματα που μπορεί να κάνει κανείς όταν εργάζεται μαζί με άλλους. Μέσω αυτής της αναπαράστασης, αναπτύσσεται σε μεγάλα επίπεδα το στοιχείο της ενσυναίσθησης.

Εκπαιδευτική δράση στο Ρέθυμνο

Την  ίδια μέρα στο Ρέθυμνο έγινε μια εξίσου εξαίρετη δράση που ονομάστηκε «Κράτα με να σε κρατώ». Σημαντική ήταν η συνδρομή της Αντιδημάρχου Παιδεία, Δια Βίου Μάθησης και Κοινωνικής Πολιτικής, κυρίας Άννας Ελευθεριάδου. Το πρόγραμμα συνεισέφερε αποκλειστικά στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των ατόμων με αναπηρία. Κύριο μέλημα της εν λόγω εκπαιδευτικής δράσης-όπως και της παραπάνω-ήταν τα άτομα να αντιληφθούν και να συναισθανθούν τα προβλήματα προσβασιμότητας που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρία. Διάφορα σχολεία του Ρεθύμνου έλαβαν μέρος σε δραστηριότητες που σχετίζονταν με τη κινητική, οπτική και ακουστική αναπηρία καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση και αίροντας τις διακρίσεις, τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα. Η ενσυναίσθηση αδιαμφισβήτητα συμβάλλει στην ανάπτυξη του συναισθήματος αποδοχής. Έτσι, μπορεί ο καθένας να μπει στη θέση του άλλου και να αντιλαμβάνεται κατά κάποιο τρόπο τα βιώματά του. Τέτοιου είδους δράσεις πληθαίνουν με το χρόνο, με αποτέλεσμα να αναπτερώνονται οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο των ατόμων αυτών.

Ας αναγνωρίσουμε τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρία, κυρίως τα ζητήματα προσβασιμότητας και να δραστηριοποιηθούμε αναλόγως. Η αίσθηση λύπησης ή η περιθωριοποίηση δεν ενδείκνυνται σαν συμπεριφορές σε μια κοινωνία που προωθεί τη ισότητα και εξαλείφει τις κοινωνικές διακρίσεις. Σημασία έχει να αναδειχθεί η σημασία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου. «Όλοι είμαστε ίδιοι, όλοι είμαστε διαφορετικοί».

Πηγή: www.maxmag.gr

• Ετικέτες ΑΜΕΑ, προσβασιμότητα