Γυναικοκτονία: Μας αφορά όλους

Όταν κλείνει η πόρτα ενός σπιτιού, μία στις τρεις γυναίκες -σύμφωνα με τις έρευνες- κινδυνεύει να πέσει θύμα σωματικής βίας ή σεξουαλικής επίθεσης.

Τα τελευταία στατιστικά δεδομένα από το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) επιβεβαιώνουν ότι από τις 87.000 γυναίκες που δολοφονήθηκαν παγκοσμίως το 2017 το 58% διαπράχθηκε από πρώην ή νυν συζύγους, συντρόφους ή μέλη της οικογένειας. Μέσα σε μακροχρόνιες κακοποιητικές σχέσεις η ζωή των γυναικών απειλείται από πρόθεση.

Η ανισότητα και η βία με βάση το φύλο γίνονται όλο και περισσότερο μια θλιβερή πραγματικότητα. Όλο και περισσότερες χώρες αναγνωρίζουν τη γυναικοκτονία ως νομικό όρο. Τα αδικήματα αυτά δηλαδή δεν είναι ουδέτερα του φύλου (gender neutral).

Γυναίκες και κορίτσια δολοφονούνται λόγω του ότι είναι γυναίκες ως αποτέλεσμα βίας από τον ερωτικό τους σύντροφο, ως αποτέλεσμα βασανιστηρίων, στο όνομα της «τιμής», μέσα στο πλαίσιο της εμπορείας ανθρώπων, ως αποτέλεσμα του ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων και γενικότερα ως αποτέλεσμα επιβλαβών παραδοσιακών σεξιστικών στερεοτύπων.

Ο κύκλος της βίας ανάμεσα στον θύτη άντρα και το θύμα γυναίκα συνεχίζει να συντηρείται και να αναπαράγεται. Η παθολογική ζήλεια, ο εξονυχιστικός έλεγχος, η κτητικότητα, οι απειλές, ο εκφοβισμός, η σκόπιμη απομόνωση της γυναίκας από το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, η επιβολή τρομοκρατίας και ενός κλίματος ανασφάλειας είναι οι τρόποι που ο θύτης «κρατάει» το θύμα δίπλα του.

Η βία από κάποιον σύντροφο εξακολουθεί να έχει δυσανάλογα βαρύ τίμημα εις βάρος των γυναικών. Δεν πρόκειται για «οικογενειακή τραγωδία» ή «έγκλημα πάθους».

Οφείλουμε όλοι μας να αναγνωρίσουμε την έμφυλη βία και να την κατονομάσουμε ως έχει! Γυναίκες κακοποιούνται, απειλούνται, ξυλοκοπούνται, βιάζονται, με αποτέλεσμα να μετράμε όλο και περισσότερες γυναίκες νεκρές. Τα εγκλήματα αυτά έχουν σεξιστικά κίνητρα και πατριαρχικές πεποιθήσεις εξουσίας και ιεραρχίας από πίσω. Η ενδοοικογενειακή βία είναι κατά βάση έμφυλη.

Δεν χρειάζεται να μετρήσουμε κι άλλους θανάτους γυναικών για να ευαισθητοποιηθεί επιτέλους η κάθε κοινωνία.  Ήρθε η ώρα να μάθουμε στο αγόρι από μικρή ηλικία να σέβεται το άλλο φύλο και το δικαίωμα στην αυτοδιαχείρισή του, αλλά και στο κορίτσι να μην ανέχεται και να μιλάει! Η βία από την πρώτη εμφάνισή της πρέπει να χαρακτηριστεί ως βία και να μην δικαιολογείται!

Η γυναίκα μπορεί να αναζητήσει βοήθεια και να απομακρυνθεί άμεσα από οποιονδήποτε την κακοποιεί και τη χειρίζεται. Ο εκφοβισμός είναι το κύριο «όπλο» του θύτη απέναντι στη γυναίκα, η οποία πείθεται και πανικοβάλλεται.

Κάθε γυναίκα εκεί έξω μπορεί να είναι η μάνα μας, η αδερφή μας, το παιδί μας ή και εμείς οι ίδιες. Μας αφορά όλους. Ό,τι βλέπουμε, ακούμε ή παρατηρούμε και αποτελεί κακοποίηση θα πρέπει να καταγγέλεται. Η αποσιώπηση ενισχύει και εδραιώνει τη βία. Επιπλέον, η πανδημία (σύμφωνα με τις έρευνες) έχει επιφέρει μια έξαρση στην ενδοοικογενειακή βία. Το «μένουμε σπίτι» δεν αποδεικνύεται τελικά καθόλου «ασφαλές» για κάποιες γυναίκες που υποφέρουν.

Οι γυναικοκτονίες δυστυχώς δεν είναι ούτε ατυχή περιστατικά, ούτε μεμονωμένα. Διαπράττονται από το σύντροφο, τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδερφό! Από εκείνους που θεωρούν τη γυναίκα «ιδιοκτησία» τους.

Τα πατριαρχικά στοιχεία κάθε κοινωνίας υποτιμούν τη θέση και την αυτοδιάθεση της γυναίκας υποτιμώντας τα ισότιμα δικαιώματά της με αυτά του άλλου φύλου. Τα έμφυλα και σεξιστικά στερεότυπα παραμένουν βαθιά ριζωμένα ακόμα και σε κοινωνίες που νομίζουν ότι είναι «προοδευτικές» και που χαρακτηρίζουν τα εγκλήματα ως αποσυνδεδεμένα από τη διάσταση του φύλου.

Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα προκειμένου να παραδεχτούμε και να θεσμοθετήσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο τις τάσεις και τα στατιστικά στοιχεία που ξεκάθαρα καταδεικνύουν τη βία εις βάρος των γυναικών.

Είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να αγωνιστούμε για αυτό! Μόνο που από το μέτρημα εκείνων που διεκδικούν μια πιο ισότιμη (έμφυλα) κοινωνία, θα λείπουν πάντα οι δολοφονημένες γυναίκες… Η δική τους φωνή δεν μπορεί πια να ακουστεί…

Πηγή: rodiaki.gr