Περίπου το 10% των ανθρώπων σε χώρες με υψηλά εισοδήματα, όπως η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν διαγνωστεί με μία ή πολλαπλές αυτοάνοσες διαταραχές.
Τέτοιες είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ψωρίαση, η πολλαπλή σκλήρυνση, ο ερυθηματώδης λύκος και ο διαβήτης τύπου 1.
Αν και προηγούμενες έρευνες έχουν συνδέσει κάποιες από αυτές τις διαταραχές με υψηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, ήταν πολύ μικρές και περιορίζονταν σε συγκεκριμένες αυτοάνοσες και καρδιαγγειακές παθήσεις, για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα σχετικά με την αναγκαιότητα πρόληψης των καρδιαγγειακών παθήσεων σε ασθενείς με αυτοάνοσο νόσημα.
Στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο στη Βαρκελώνη, μια διεθνής ερευνητική ομάδα παρουσίασε τα αποτελέσματα μιας ενδελεχούς επιδημιολογικής έρευνας για πιθανές συνδέσεις μεταξύ 19 από τις πιο κοινές αυτοάνοσες διαταραχές και των καρδιαγγειακών παθήσεων. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι οι ασθενείς με αυτοάνοση νόσο έχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο (από 1,4 έως 3,6 φορές ανάλογα με την αυτοάνοση πάθηση) να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο σε σύγκριση με άτομα χωρίς αυτοάνοση διαταραχή.
Ο κίνδυνος αυτός είναι συγκρίσιμος με αυτόν του διαβήτη τύπου 2, πολύ γνωστού παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Η έρευνα δείχνει για πρώτη φορά ότι οι καρδιαγγειακοί κίνδυνοι επηρεάζουν τα αυτοάνοσα νοσήματα ως ομάδα διαταραχών και όχι συγκεκριμένες διαταραχές.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ Ναταλί Κόνραντ του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, εκτιμούν ότι ως ομάδα οι 19 αυτοάνοσες διαταραχές που μελετήθηκαν, ευθύνονται για το 6% περίπου των καρδιαγγειακών περιστατικών. Ο κίνδυνος δεν αφορά μόνο την κλασσική στεφανιαία νόσο, αλλά όλο το καρδιαγγειακό φάσμα, όπως καρδιοπάθειες λόγω λοίμωξης, φλεγμονή καρδιάς, θρομβοεμβολικές και εκφυλιστικές παθήσεις της καρδιάς κ.α. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα αυξημένος στους ασθενείς έως 55 ετών με αυτοάνοσες παθήσεις.
Κατά μέσο όρο ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νόσου για τους ασθενείς με αυτοάνοση διαταραχή ήταν 1,56 φορές μεγαλύτερος έναντι εκείνων χωρίς αυτοάνοσο πρόβλημα. Όσες περισσότερες αυτοάνοσες διαταραχές έχει κάποιος, τόσο αυξάνεται ο καρδιαγγειακός κίνδυνος. Ανάμεσα στις αυτοάνοσες διαταραχές με τον μεγαλύτερο καρδιαγγειακό κίνδυνο είναι η σκλήρυνση, η νόσος Άντισον, ο λύκος και ο διαβήτης τύπου 1.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι, από πλευράς παθοφυσιολογίας, οι υποκείμενοι μηχανισμοί για τη σχέση αυτοάνοσων διαταραχών και καρδιαγγειακού κινδύνου δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί καλά. Η κυρίαρχη υπόθεση, όπως είπαν, είναι ότι η χρόνια και συστημική φλεγμονή, που είναι ο κοινός παρονομαστής στις αυτοάνοσες διαταραχές, μπορεί να πυροδοτήσει διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση The Lancet.
Αφήστε μια απάντηση