Σε ηλικία μόλις 16 ετών, η Ελευθερία Καστρινάκη ξεκίνησε να ασχολείται ενεργά με τον εθελοντισμό προσφέροντας τις υπηρεσίες της στο ΚΕΠΕΠ Άγιος Δημήτριος. Από τότε μέχρι και σήμερα, κατασκευάζει αθλητικό εξοπλισμό για ένα παραολυμπιακό άθλημα για άτομα με αναπηρία, που λέγεται boccia.

Όπως εξηγεί στο CityPortal, η 37χρονη σήμερα αρχιτέκτονας-μηχανικός Ελευθερία Καστρινάκη, πρόκειται για ένα παραπλήσιο άθλημα με το κέρλινγκ, στο οποίο μετέχουν άτομα με μυοπάθεια αλλά και άτομα με σπαστική τετραπληγία.

«Από τα 18 άρχισα να πηγαίνω σε κατασκηνώσεις ΑμεΑ σαν συνοδός ενός ατόμου με αναπηρία που ήταν από τον Άγιο Δημήτριο, την Μέλπω. Έκανα πολλά χρόνια κατασκήνωση μαζί της και κάποια στιγμή ξεκίνησε να παίζει boccia και ξεκίνησα να παίζω και εγώ. Στην αρχή πήγαινα σαν συνοδός της στο δωμάτιο και το είδα πως παίζεται και με αυτή την αφορμή ξεκίνησα να κάνω και τον εξοπλισμό. Αυτό που με κινητοποίησε κυρίως ήταν το γεγονός πως οι αθλητές στην Θεσσαλονίκη παίζανε με έναν αρκετά κακό, σχεδόν αυτοσχέδιο εξοπλισμό. Τότε ήμουν ακόμα φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, όταν έκανα την πρώτη μου ράμπα. Μετά από δύο χρόνια ξεκίνησα να παίζω και εγώ. Έχει 12 χρόνια και δε σταμάτησα εκ τότε να παίζω», αναφέρει η Ελευθερία.

Τι όμως ακριβώς είναι το boccia και πως ακριβώς παίζεται; Όπως εξηγεί, πρόκειται για μια διασκευασμένη μορφή του ιταλικού αθλήματος μπότσε, και αποτελείται από διάφορες κατηγορίες. «Στις περισσότερες κατηγορίες πετάνε την μπάλα με το χέρι. Ανάλογα με την αναπηρία που έχουν χωρίζονται σε κατηγορίες. Μια από αυτές, είναι το BC 3 στο οποίο μετέχουν αθλητές που δεν έχουν κινητικότητα στα χέρια, οπότε αυτοί είναι οι αθλητές που παίζουνε με ράμπα, η οποία στρέφεται με άξονα για να στοχεύσουν. Είναι προϋπόθεση στο άθλημα η μπάλα να απελευθερωθεί από τον αθλητή χωρίς βοήθεια από τον συνοδό του. Οπότε για παράδειγμα αν κάποιος κουνάει το κεφάλι του, παίζει με το κεφάλι».

Άθλημα που απαιτεί αρκετή στρατηγική και τρομερή ευφυία

Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα, «σαν άθλημα έχει αρκετή στρατηγική και απαιτεί τρομερή ευφυία. Και αυτό είναι που δίνει στους αθλητές αυτοπεποίθηση, γιατί ανεξάρτητα από το πως τους βλέπει η κοινωνία, εκεί μέσα κρύβεται ένα μυαλό “ξυράφι”».

Οι σπουδές της ήταν το κατάλληλο εργαλείο για την ενασχόλησή της με το συγκεκριμένο αντικείμενο, καθώς η καλή γνώση σχεδίου, ήταν αυτό που την βοήθησε προκειμένου να μπορέσει να επικοινωνήσει αυτό το οποίο ζητούσε σε εξωτερικούς συνεργάτες. Η Ελευθερία είναι η μοναδική στην Ελλάδα και ανάμεσα στους πέντε σε ολόκληρο τον κόσμο που ασχολείται με το συγκεκριμένο αντικείμενο.

«Έχω κατασκευάσει κάποια πράγματα τα οποία δεν υπήρχαν στην αγορά για να μπορεί να είναι ευρύ το φάσμα των επιλογών για τους ανθρώπους», εξηγεί.

«Υπάρχουν κάποια άτομα που έχουν θέμα στην παλάμη. Αυτοί δεν είχαν επιλογή για να παίξουν boccia. Εγώ έφτιαξα κάτι που προσαρμόζεται στον καρπό, που είναι απλό σαν σκέψη, απλά δεν είχε μπει κανένας στην διαδικασία να κάνει κάτι για να το φτιάξει. Οπότε μιλώντας με αθλητές από όλο τον κόσμο και λέγοντάς μου οι ίδιοι τι δυσκολία συναντούσαν σε αυτό το άθλημα, προσπαθούσα να κατασκευάσω κάτι που να ταιριάζει ακριβώς στις ανάγκες τους. Έχω αρκετά μεγάλη εμπειρία, και συνέχεια προσπαθώ να βελτιώνομαι».

Πολύ σημαντικός όμως παράγοντας για την επιτυχία της, είναι και το γεγονός πως και η ίδια ως συνοδός ασχολείται ενεργά με το άθλημα, κατανοώντας από πρώτο χέρι τις τεχνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε αθλητής, προσπαθώντας συνεχώς να τις εξαλείψει. «Το πιο δύσκολο που έχω φτιάξει μέχρι τώρα, είναι μια ράμπα για έναν αθλητή από την Αγγλία που είχε πλήρη παράλυση, και κουνούσε μόνο την γνάθο. Αυτό ήταν μια μεγάλη πρόκληση που την φέραμε τελικά εις πέρας».

Όπως εξηγεί, το boccia, δεν είναι απλά ένα άθλημα, αλλά ούτε μια ακόμα ασχολία. Για πολλά άτομα με αναπηρία «είναι η ζωή τους, η καριέρα τους και ο λόγος που σηκώνονται το πρωί. Το κομμάτι του παραολυμπιακού αθλητισμού στην Ελλάδα είναι ένα αγκάθι, καθώς βρίσκεται πάρα πολύ πίσω και ειδικά αν δεν είναι κάποιος στην εθνική ομάδα και δεν φέρνει πολλά μετάλλια, δεν υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Θα ήθελα να βρεθεί τρόπος να τρέξει κάποιο πρόγραμμα στην Ελλάδα που να δοθεί χρηματοδότηση, έστω και μικρή, σε όσους αθλητικούς συλλόγους, σε κάποια ειδικά σχολεία και γενικότερα σε όποιον μπορεί να δοθεί βασικός εξοπλισμός και να ξεκινήσουν. Να γίνει σαν άθλημα προσβάσιμο σε όποιον μπορεί να ασχοληθεί».

Πηγή: cityportal.gr/

• Ετικέτες ΑΜΕΑ, ΚΕΠΕΠ Άγιος Δημήτριος